เวรกรรมมีจริงไม่ต้องรอชาติหน้า (กรรมฆ่าแมว)

ผมมีประสบการณ์ส่วนตัวที่อยากจะมาเล่าให้ทุกคนฟังไว้เป็นอุทาหรณ์

เรื่องมีอยู่ว่า ประมาณช่วงปี 2549 ช่วงนั้นผมอายุประมาณ 18 ปี 
เพื่อนผมคนหนึ่งชื่อว่า "เอ็ม" เป็นคนที่มีนิสัยใจคอโหดไม่ค่อยมีความเมตตาต่อสัตว์ 
ชอบจับหมามามัดเชือกแล้ว มัดติดกับมอเตอร์ไซค์ขี่ลากเล่นไปบ่อยอยู่เป็นประจำ 
จนวัยรุ่นแถวบ้านไม่มีใครอยากจะคบกะมันเลย

อยู่มาวันหนึ่งเป็นวันเกิดเพื่อนผม ผมเห็นกับตาของตัวผมเองเลย 
เอ็มมันจับขาแมวแล้วเอาหัวแมวฟาดกับเสาบ้านตั้งหลายทีแมวก็ไม่ตาย
มันเลยเอาแมวกดน้ำจนตาย แล้วเอาไปเผาไฟลอกหนังออก
เอาเนื้อแมวไปยำมาให้เพื่อน ๆ ในวงเหล้ากินเป็นกับแกล้ม 
ผมบอกกับเพื่อนผมทุกคนว่าไอ้เอ็มเอาแมวมาทำให้กินไม่มีใครเชื่อผม 
จนผมต้องวิ่งไปเอาหัวกับขาแมวมายืนยันทุกคนถึงกับอ้วกแตกคาวงเหล้า

จนเหตุการณ์ผ่านมาถึงช่วงสงกรานต์ปี 2549

ผมกับเพื่อนก็เล่นสงกรานต์กันที่หน้าบ้านซึ่งติดอยู่กับถนนใหญ่ 
พอมีสาว ๆ ขับรถมาผมกับเพื่อน ๆ ก็จะวิ่งไปปะแป้งกัน 
แต่รถบรรทุกขนทรายมาจากไหนไม่รู้เฉี่ยวเอาเอ็มติดใต้ท้องรถยาวไปเกือบ 100 เมตร 
ตอนนั้นผมช็อคทำอะไรไม่ถูก ที่หูผมได้ยินแต่เสียงคนร้องกรี๊ดกันลั่นไปหมด

ผมยังยืนช็อคถือขันแป้งอยุู่เลย ผมไม่กล้าเดินไปดู ผมได้ยินเสียงเพื่อนผมคนหนึ่งตะโกนว่าไอ้เอ็ม ๆ ๆ โดนรถทับ 
ผมเลยรีบวิ่งไปดู ที่ผมจำได้ติดตา คือ ผมยังเห็นมันกระตุก 3-4 ที มันก็นิ่งไป 
ทุกคนช่วยกันดึงมันออกมาจากใต้ท้องรถบรรทุก แต่หัวมันเละไปแถบหนึ่งเลย 
แถมหนังกำพร้าที่ตัวมันลอกขาดเป็นแผ่น ๆ พอหน่วยแพทย์มาถึงมันก็เสียชีวิตไปแล้ว

เหตุการณ์นี้เลยทำให้ผมเชื่อว่าเอ็มคงได้รับผลกรรมจากที่ตัวเองได้ทำไว้
ผมจึงนำเหตุการณ์นี้มาเล่าให้ทุกคนฟังเพื่ออุทาหรณ์ไม่มากก็น้อย
ขอให้ใช้ชีวิตอยู่แบบไม่เบียดเบียนกันเป็นสงบที่สุด

ชีวิตคนเรามันสั้นนักเพราะฉนั้นแล้วจงใช้ทุกวินาทีให้มีค่าให้มากที่สุด
ไม่อิจฉากันไม่เบียนกันเท่านี้ก็สุขใจแล้ว
ขออนุโมทนากับทุกๆท่านด้วยนะครับ